تاریخ پرچم آلمان

مشخصات فنی پرچم فعلی آلمان.

پرچم‌های آلمان ما به نسبت سنتی 2:1 تولید می‌شوند که برای پرچم‌های ملی در چین استفاده می‌شود، بنابراین اگر چندین پرچم را با هم برافراشته‌اید، این پرچم با پرچم‌های هم‌اندازه مطابقت دارد.ما از پلی استر بافتنی درجه MOD استفاده می کنیم که برای دوام و مناسب بودن آن برای تولید پرچم آزمایش شده است.

گزینه پارچه: می توانید از پارچه های دیگر نیز استفاده کنید.مانند مواد پلی تابیده شده، پلی حداکثر.

گزینه سایز: از سایز 18*12 تا 60*30

طلای قرمز سیاه

منشا سیاه، قرمز و طلا را نمی توان با هیچ درجه ای از قطعیت شناسایی کرد.پس از جنگ‌های آزادی‌بخش در سال 1815، رنگ‌ها به لباس‌های سیاه با لوله‌های قرمز و دکمه‌های طلایی که توسط سپاه داوطلب لوتزوو که در نبرد با ناپلئون شرکت داشتند، نسبت دادند.این رنگ‌ها به لطف پرچم مشکی و قرمز با تزئین طلایی انجمن برادری دانشجویی اصلی Jena، که جانبازان لوتزو را در میان اعضای آن به حساب می‌آورد، محبوبیت زیادی به دست آوردند.

با این حال، نماد ملی رنگ‌ها بیش از هر چیز از این واقعیت ناشی می‌شد که عموم مردم آلمان به اشتباه معتقد بودند که رنگ‌های امپراتوری قدیمی آلمان هستند.در جشنواره هامباخ در سال 1832، بسیاری از شرکت کنندگان پرچم های سیاه-قرمز-طلایی را حمل می کردند.رنگها به نماد وحدت ملی و آزادی بورژوایی تبدیل شدند و در طول انقلاب 1848/49 تقریباً همه جا وجود داشتند.در سال 1848، رژیم فدرال فرانکفورت و مجلس ملی آلمان سیاه، قرمز و طلایی را به عنوان رنگ های کنفدراسیون آلمان و امپراتوری آلمان جدید که قرار بود تأسیس شود، اعلام کردند.

سیاه سفید قرمز در امپراتوری آلمان

از سال 1866 به بعد، به نظر می رسید که آلمان تحت رهبری پروس متحد شود.هنگامی که سرانجام این اتفاق افتاد، بیسمارک جایگزینی سیاه، قرمز و طلایی را به عنوان رنگ های ملی با سیاه، سفید و قرمز تحریک کرد.سیاه و سفید رنگ های سنتی پروس بودند که قرمز که نماد شهرهای هانسیایی بود به آن اضافه شد.اگرچه، تا آنجایی که به افکار عمومی آلمان و رویه رسمی ایالت های فدرال مربوط می شود، سیاه، سفید و قرمز در ابتدا در مقایسه با رنگ های بسیار سنتی هر ایالت، اهمیت چندانی نداشتند، پذیرش رنگ های جدید امپراتوری به طور پیوسته افزایش یافت.در طول سلطنت ویلیام دوم، اینها غالب شدند.

پس از سال 1919، مشخص شدن رنگ‌های پرچم نه تنها مجلس ملی وایمار، بلکه افکار عمومی آلمان را نیز متلاشی کرد: بخش وسیعی از مردم با جایگزینی رنگ‌های آلمان امپراتوری با سیاه، قرمز و طلایی مخالف بودند.در نهایت، مجلس ملی مصالحه ای اتخاذ کرد: "رنگ های رایش باید سیاه، قرمز و طلایی باشد، علامت باید سیاه، سفید و قرمز با رنگ های رایش در قسمت بالابر بالا باشد."با توجه به اینکه آنها در میان اقشار وسیعی از جمعیت داخلی مقبولیت نداشتند، دستیابی به محبوبیت سیاه، قرمز و طلایی در جمهوری وایمار دشوار بود.

رنگ های جنبش برای وحدت و آزادی

در سال 1949، شورای پارلمانی تنها با یک رأی مخالف تصمیم گرفت که رنگ های سیاه، قرمز و طلایی باید رنگ پرچم جمهوری فدرال آلمان باشد.ماده 22 قانون اساسی رنگ جنبش برای وحدت و آزادی و اولین جمهوری آلمان را به عنوان رنگ پرچم فدرال مشخص کرده است.جمهوری دموکراتیک آلمان نیز رنگ های مشکی، قرمز و طلایی را انتخاب کرد، اما از سال 1959 نشان چکش و قطب نما و تاج گل گوشه های اطراف آن را به پرچم اضافه کرد.

در 3 اکتبر 1990، قانون اساسی در ایالت های فدرال شرقی نیز به تصویب رسید و پرچم سیاه-قرمز طلایی به پرچم رسمی آلمان متحد شد.

امروزه رنگ‌های سیاه، قرمز و طلایی در سطح ملی و بین‌المللی بدون مناقشه مورد توجه قرار می‌گیرند و کشوری را نشان می‌دهند که به روی جهان باز است و از بسیاری جهات مورد احترام است.آلمانی‌ها به‌طور گسترده با این رنگ‌ها آشنا می‌شوند که قبلاً به ندرت در تاریخ پرتلاطم خود - و نه فقط در طول جام جهانی فوتبال!